Kommil Foo, wie kent ze niet?! Doorheen de jaren ontwikkelde Kommil Foo een volstrekt unieke manier van voorstellingen maken: ontroering, hilariteit, prachtige songs en een absurde beeldtaal.
Voorstellingen over de mens en zijn alledaagse tragiek. De toeschouwer wordt daarbij steevast op het puntje van zijn stoel gedwongen: lachen of huilen?
Voor hun nieuwe voorstelling bijten Raf en Mich zich vast in hun familieverleden en graven ze de oude verdoken geheimen op.
De groteske, hilarische, hartverscheurende verhalen, soms gebulderd aan de feesttafel, soms gefluisterd in een hoekje van de keuken, vaak verzwegen uit schaamte.
Een huis in een straat. Een vrouw op een stoel. Wachtend, ingespannen luisterend, hopend op het flinterdunne geluid van voetstappen op het grind. Al jarenlang.
“Fraai monument voor de vergankelijkheid. Heerlijke, bitterzoete melancholie. Prachtige liedjes. Erg ontroerend.”
— Parool
minder <<
|