Zoals praktisch al mijn collega’s zat ik door Sint Corona al 2 jaar opgesloten achter de theatergordijnen. Ik kon die gedwongen isolatie gelukkig zinvol verspillen door mijn autobiografie te schrijven. De drang om de mensen live te laten lachen zat toch serieus onder mijn hart te drukken. Nu eindelijk ook mijn publiek weer buiten mag, hoor ik hen BIS BIS BIS! roepen van in de zaal en vliegen de gordijnen vanzelf open. Als humorist wil ik de mensen vooral nieuwe verhalen vertellen, maar deze keer zal ik de fans, die me graag wat bekende meezingers horen zingen, ook tevreden stellen. Na een carrière van 50 jaar (!) beginnen sowieso al wat peesjes tegen te wringen in mijn kop en gewrichten, maar ik blijf wie ik ben en zal dus weer als Urbanus met volle enthousiasme op de planken verschijnen.
minder <<
|