Maaike Neuville en Tessa Hall gaan aan de slag met het verhaal van Ifigeneia, een van de meest tragische figuren uit de Griekse mythologie. Zij wordt door haar vader geofferd opdat het Griekse leger de wind in de zeilen krijgt en zij de gekaapte Helena terug kunnen halen uit Troje, in een tien jaar durende oorlog.
Zo gaat het verhaal. Maar wat als Ifigeneia zelf haar verhaal had kunnen schrijven? Wat als ze zich niet had opgeofferd voor haar vader, voor haar vaderland? Wat als ze vrouw had mogen zijn - een jonge vrouw, met een stem, met woorden. Meer woorden dan: 'Ik bied mijn lichaam voor mijn vaderstad en voor heel Griekenland vrijwillig aan'. Wat dan?
In deze bewerking van de klassieke tragedie laat Maaike Neuville Ifigeneia in een monoloog terugkijken op haar verhaal, op de eindeloze wraakcyclus in haar familiegeschiedenis. De vraag dringt zich op: hoe kan het anders?
Hoe keer ik terug? Hoe keer ik het getij waaruit ik werd geboren? Hoe keer ik terug naar de voorkant van de liefde die mijn voorvaderen ooit hebben verloren?
Hoe kijken we terug op onze Westerse geschiedenis, onze overgeleverde verhalen - veelal door mannen opgetekend, in een context waar vrouwen in het politieke en sociale leven weinig tot geen inspraak hadden? Hoe kan je, als jonge vrouw, in je kracht staan zonder je verleden te verloochenen, maar ook zonder dat het je belemmert in het vinden van je eigen stem? En hoe sta je op een podium met eeuwenoude teksten?
Waar dringen de verhalen in ons bloed en drijven ze ons tot handelen? En wie, o wie, vader, heeft de pen?
In deze bewerking wordt er terug- en vooruitgekeken, krijgt de woede van Ifigeneia vele kleuren en wordt een voorstel geopperd voor hoe het nu verder moet, niet alleen met haar personage, maar ook met onze blik op ons gedeelde verleden.
Ifigeneia is een spoken dance voorstelling, waar woord en beweging elkaar aanvullen en bevragen, elkaar versterken maar ook tegenspreken. Tessa Hall neemt de choreografie op zich en onderzoekt samen met Maaike Neuville de relatie tussen tekst en dans die zich afspeelt voorbij het illustratieve, voorbij het voorspelbare. Het resultaat? Spoken dance. Over de transformerende kracht van de tijdloze woede van een jonge vrouw.
minder <<
|